باور کن

«می‌دانم برایم خوب نیست؛ اما دوست دارم بخورم» ؛ «برایم ضرر دارد اما بگذار این یکی دو روز عمر را خوش باشیم» . این جملات نشان از عدم باور ما به مسائل مختلف دارد. مثلاً اگر باور داشتیم که نوشابه ضررهای جبران‌ناپذیری به بدن می‌زند؛ هیچ‌وقت نوشابه نمی‌خوردیم یعنی به شناختمان عمل می‌کردیم. فقط شناخت خدا، باعث اطاعت و عمل به دستورات خدا نمی‌شود. یعنی حقیقتی نیز باید در کنار شناخت خدا باشد تا به دستورات خدا عمل کنیم؛ آن چیست؟ بله؛ ایمان. ایمان به چیزهایی که به آنها آگاهی داریم و باعث عمل می‌شود. موضوع این قسمت را می‌توانید در صفحه‌های 21 تا 32 کتاب درسی پیدا کنید.